5/9/1390 نماز ظهر به اتمام رسید. مردم جمع شدند برای امشب که اول محرم است علم امام حسین (ع) را برای عذاداری برافراشتن .چوب خشک مطهری را آوردند و بر او لباس مطهری که از طرف مردم هدیه شده بود پوشاندند . پارچه ها را بر هم گره زدند تا علم بر پا شد صدای یا حسین از ته قلب به هوا بلند می شد . هر شب شام . بعد هم زنجیر و نوحه و منبر بعد هم تعزیه .
کاش بودی .
روز هفتم محرم روز حضرت علی اصغر(ع)،گهواره خالی ، بالای منبر ،وسط مردم .بچه ها همه لباس عذا بر تن . سر بند یا حسین .
چشم ها را گریان و اشک ها را سرازیر . همه و همه نوحه و سینه و ناله و افغان .
هیچ چیز جلو دار مردم آزادوار نبود ، حتی سرما ، باران ،برف . هر چه هوا سردتر ، صدای یا حسین محکم تر.